آکادمی باشگاه بارسلونا در سال های اخیر نتوانسته است یک مهاجم درجه یک را به تیم ملی اسپانیا تحویل دهد.
مونیر الحدادی و ساندرو رامیرز امسال در تلاش هستند تا طلسم ناکامی مهاجمان لاماسیا در سالهای اخیر را بشکنند. مهاجم مراکشی الاصل مقابل الچه گل زد تا در لیست جدید تیم ملی اسپانیا قرار بگیرد و ساندرو در مقابل ویارئال موفق به گلزنی شد.
اما مسلما ثبات برای این دو مهاجم مهمتر از درخشش جرقه وار است. بارسا در ده های اخیر مهاجمان زیادی را داشته است که پس از درخشش مقطعی، افت کردند، محو شدند و فوتبالشان را در خارج از نیوکمپ ادامه دادند.
آخرین مهاجم نوکی که در آکادمی بارسا رشد کرد و در تیم اصلی کاتالان ها موفق شد، پاکو کلوس بود. این بازیکن بین سالهای 1982 تا 1988 در پیراهن آبی و اناری توپ می زد.
آنتونی پینیا، یوردی کرویف و اسکار گارسیا در اواخر دهه 80 و اوایل دهه 90 در مقاطعی در بارسا درخشیدند اما به توفیق خاصی دست پیدا نکردند. در قرن بیست و یک نیز بازیکنانی مثل سرجیو گارسیا، اوریول ریرا، بویان و دونگو مهاجم نوک هایی بودند که علیرغم درخشش در آکادمی بارسا نتوانستند در تیم اصلی ثبات داشته باشند.
نظرات شما عزیزان:
